Month: January 2013

Freedom of Speech, did you say ?

Yes, the oft repeated freedom of speech has come back to haunt us – this time with Viswaroopam, the tamil film.

It is strange that the freedom of expression comes out into the public domain once in a while that too when ever it is convenient for the stake holders. Now that Kamal Hasan, a progressive actor, has been disadvantaged, this has come out in full force and is being espoused with great vigor.

This freedom of expression, FoE henceforth, has currently found favour with the political parties in Tamil Nadu and the ‘intellectuals’ in particular.

Let us see how this FoE has been treated in the past.

Arun Shourie wrote a book by name “Worshipping False Gods”, critical of Ambedkar’s role in India’s freedom struggle. His FoE was not respected by the ‘intellectuals’ and he was manhandled, heckled and cases were filed asking that the book be banned. Shourie said in court that he has written only what Ambedkar had said earlier and that if the book had to be banned, then Ambedkar’s works needed to be banned. The case was dismissed.

T.N.Seshan, in his memoirs, had mentioned about the anti-hindi agitation of Tamil Nadu and had mentioned not-so-praiseworthy comments about Anna Durai and there were cases filed against him by Karunanidhi, Vaiko and AIADMK as well. So did not T.N.Seshan have his FoE ?

Of course, we have the case of Salman Rushdie and the ban on his book ‘Satanic Verses’ in India. So does he not have the proverbial FoE ?

Innumerable cases can be sighted like the ones above. Taslima Nasreen – she was hounded out of Calcutta ( where she had sought asylum from Bangladesh ). She is currently in Switzerland. So did she not have her FoE ?

The film “Dam 999”  was banned in Tamil Nadu. All political parties supported the ban. So did not the Malayalee director have the proverbial FoE ?

The film “Ore Oru Gramathile” – a tamil film critical of the reservation policy was banned by the TN Govt. It appealed against censor certificate to the film. But it was eventually cleared by the Supreme Court. Did not the producers of teh film have their FoE ?

Or is this ‘Paguththarivu’ in other words ?

Thought for the day :
Sir.Winston Churchill said ,” An appeaser is one who feeds the crocodile hoping that the crocodile would eat him last”.

ஆமாம் கொலை தான் …. பாகம் 2

காஞ்சிபுரம் சென்று வந்த பிறகு  மறு விசாரணை.

ஓதுவார் வரவில்லை.அன்று சிவ ராத்திரியாம். ஆகையால் நாள் பூராவும் உண்ணா விரதமாம்.

மறுநாள் வழக்கு விசாரணை.

“நான் தான் சொன்னேனே ஜட்ஜ் தம்பி. நீங்க இவ்வளோ தூரம் கஷ்டப்பட வேண்டாம்.கொலை செஞ்சது நான் தான்”.

ஏனோ மனம் ஒப்பவில்லை.

“ஐயா, நீங்க செஞ்சது கொலை தான் . ஆனா அதுக்கு தண்டனை ரொம்ப கடுமையா இருக்கும்.அதாலே மீண்டும் நினைவு படுத்தி சொல்லுங்க. அவுங்க உங்கள தாக்கினான்களா? அதுனாலே நீங்க ஆயுதம் எடுத்தீங்களா ?”

தற்காப்புக்காக ஆயுதம் எடுத்தார் என்று காரணம் கற்பித்து தண்டனையை குறைக்கலாம் என்று முயற்சி செய்தேன்.

“ஜட்ஜ் தம்பி, நான் சொல்றத கேட்டுக்குங்க.

நான் நினைச்சிருந்தால் அவங்கள கொல்லாம இருந்திருக்கலாம்.ஆனா என்ன – ஆயிரம் வருஷ வரலாறு போகும்.பல்லவ ராசா காலம் முன்னலேருந்து இந்த மக்களை காவல் காக்கற வடிவுடை அம்மா இங்கிலாந்து போயி ஒரு கண்ணாடி பேழைக்குள்ளே நிப்பாங்க.

ஆனா இங்கே இருந்தா, மக்களை நிதமும் பாத்துகிட்டே இருப்பாங்க.

என்ன உபயோகம்னு கேக்கறீங்களா ? இந்த மக்களுக்கு ரொம்ப படிப்பறிவு எல்லாம் இல்லே.அரசாங்கமும் ஒன்னும் செய்யலே.வானம் பாத்த பூமி தான்.ஆனாலும் மக்கள் ஒரு ஒழுங்கு முறையோடு இந்த அம்மா முன்னாடி நடந்துப்பாங்க.

பொய் சொல்ல மாட்டாங்க.திருட மாட்டாங்க.தேர்தல் நேரத்துலே அரசியல்வாதிங்க வந்தாகூட கோவில் கிட்டே வந்து பொய் சொல்ல மாட்டாங்க.அந்த மாதிரி அம்மா பாத்துப்பாங்க.

ஊர்லே ஒரு கட்டுப்பாடு இருக்கும்.

தெரியுங்களா சேதி  ஐயா ? எங்கே ஊர்லே போலீஸ் ஸ்டேஷன் கிடையாது. யாராவது தப்பு செஞ்சா நேரே கைலாசநாதர் சந்நிதி தான், வடிவுடை அம்மா சந்நிதி தான்.அங்கே வெச்சு எவனாவது பொய் சொல்லுவான் ?

இதெல்லாம் ஒரு நொடிலே அழிக்கப் பார்த்தாங்க பாவிங்க.

அதாலேதான் விடக்கூடதுனு போட்டேன் ஒரே போடா. தேங்கா சீவுற மாதிரி.

இந்த கட்டை கெடக்குதுங்க. இன்னும் அஞ்சு வருஷமோ பத்து வருஷமோ. போய்ச்சீற வேண்டியது தான். எழுவது வருஷ கட்டை இது.

ஆனா வடிவுடை அம்மா ஆயிரம் வருஷமா நிக்கிறா. அது போகலாமா ? ஊரும் நாடும் போய்டுமே ஐயா.

நீங்கே விதிக்க வேண்டிய தண்டனையா விதிங்க.எல்லாம் நீங்களா செய்யறீங்க ? செவனேன்னு இருக்கற சிவன் செய்யறான்.

அன்ன ஒரே ஒரு வேண்டுகொளுங்க. தண்டனை காலம் முடியற வரைக்குமோ அல்லது தண்டனைகாலதுகுள்ளே என் காலம் முடியற வரைக்குமோ தினமும் கைலாசநாதர் வடிவுடியாமா முன்னாடி நின்னு ஒரு பதிகம் பாட முடியும்படியா  நீங்க உத்தரவு போடணும்.

செய்வீங்களா தம்பி?”

சொல்லிவிட்டு ஓதுவார் விடு விடு என்று பதிலுக்கு நில்லமால்  இறங்கிச் சென்றார்.

என்  ராஜினாமா கடிதம் தயார் செய்ய தட்டேழுத்தாளரை அழைத்தேன்.

ஓதுவாருக்கு  வக்கீலாக அவதாரம் எடுக்க.  

“ஞான பண்டித சுவாமி நமோ நாமே அருள் வாயே …” மனம் முணுமுணுத்தது.

ஆமாம்,கொலைதான். என்ன தப்பு ?

“என்ன தம்பி பாக்கறீங்க ? ஆச்சரியமா இருக்கா ? ஆமாம். நான் தான் கொலை செஞ்சேன் .. இப்போ என்ன அதுக்கு ?”, ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தினார் அவர்.

நல்ல சிவப்பழமாக நின்றார். நெற்றியில் பட்டையாக திருநீறு,வெள்ளை வேட்டி, மேலே வெள்ளைத் துண்டு. ஒரு ஆறு அடி உயரம்.

பார்த்தவுடன் எழுந்து நின்று கும்பிடத்தோன்றும்.

நான் நீதிபதியாகையால் அவ்வாறு செய்ய முடியவில்லை.

அவருக்கு வக்கீல் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டார். நேரடியாக நானே விசாரணை செய்ய வேண்டிய ஒரு கட்டம்.

குற்றப் பத்திரிகையில்  எழுதியிருந்தது :

பெயர்                           :   சிவாகடாட்ச ஓதுவார்
வயது                           :   72
தந்தை பெயர்             :  (காலஞ்சென்ற) சிவ குருநாத ஓதுவார்
முகவரி                       :   கைலாசநாதர் கோவில் வீதி, காஞ்சிபுரம்.
குற்றம்                         :  கொலை                          

“ஐயா  , முழுக்க உண்மையும் சொல்றீங்களா ?”, மரியாதையுடன் கேட்டேன்.

அவர் சொன்னது இதுதான். பதிவு செய்து இருந்தேன்:

“நாங்க ஓதுவார் சாதிங்க.பல நூறு காலமா அந்த சிவன் கோவில்லே ஓதுவார் வேலை செஞ்சு வரோம். வேலைன்னு சொல்லக் கூடாது.எங்க கடமை. இறைவன் தொண்டு அப்பிடின்னு தான்  எங்க ஐயா சொல்லுவாரு. தொண்ணூற்றி ஏழு வயசு இருந்து, போன மாசம்தான் சிவபதம் சேர்ந்தாரு.

“அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே
 அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே ..”      னு பாட தொடங்கினா நேரம் போறதே தெரியாம தேவாரம், திருவாசகம்னு ஓதிகிட்டே இருப்போம்.

 கண்ணு முன்னாடி சிவா பெருமான் தெரிவாரு. ஒடம்பு ஓஞ்சு போற வரை ஓதுவோம் நானும் என் தம்பியும். ஐயா கேட்டுகிட்டே ஆனந்தப் பாடுவாரு.

அதும் திருவாதிரை, தை பூசம் னா கேக்கவே வேணாம். விடி காலிலே எழுந்து கோயில் போயிருவோம்.ராவுலே உச்சிகாலம் முடிஞ்சா பொறவுதான் வருவோம்.

எங்களுக்கு பல்லவ ராசாவெல்லாம் நெறைய மானியம் கொடுத்து இருந்தாங்களாம். பல ஏக்கரா நன்செய் இருந்ததுன்னு சொலுவாங்க.அதுனாலே சாப்பாடு கஷ்டம் இல்லாமே அந்தே சிவனேன்னு சிவன் பத்தின திருமுறை எல்லாம் ஓதி வந்து மன நிறைவோடே இருந்தோமுங்க.

இப்போ கொஞ்ச வருஷம் முன்னாடி நில உச்ச வரம்பு சட்டம் னு ஒரு சட்டம் கொண்டாந்து எங்க வயத்துலே அடிச்சாங்க.எல்லா நெலமும் போச்சு.ஒரு வேளை கஞ்சிக்கே சிவன் கோவில் லே யாராவது ஊத்தினாதான் உண்டுன்னு ஆகிருச்சு.

இருந்தாலும் எங்க ஐயா, “அடேய், இது சிவனுக்கும் நமக்கும் உள்ள ஒரு தொடர்புடா. பூமியே அழிஞ்சாலும் நீ இந்த வேலையை விடக்கூடாதுன்னு சொல்லுவாரு. நாங்களும் அப்படியே வளர்ந்துட்டோம்.

வயத்துலே பசி இருந்தாலும் ஒரு பதிகம் சொல்லி ஒரு மொடக்கு தண்ணி குடிச்சா போதும்னு வாழ்ந்து வந்தோமுங்க.

அப்போ பார்த்து ஒரு கோஷ்டி வந்ததுங்க.நாலு பேர் வடக்கே இருந்து வந்தாங்க.தமிழ் விட்டு விட்டு பேசுனாங்க. பதிகம் பாடுங்க. பொட்டிலே  பதிவு செஞ்சுக்கறோம்னு சொல்லி பணம் எல்லாம் குடுத்தாங்க. எங்க ஐயா தடுத்துப் பார்த்தாருங்க. தெய்வ குத்தமா போகுமடா , வேண்டாம்டானு சொன்னாருங்க.

பாவி மனசு ஒரு ஆயிரம் ரூபாய்க்கு ஆசைப்படுதுங்க.

அதுனாலே கோவில் உள்ளே போய் சித்தர் சமாதி கிட்டே உக்காந்து பதிகம் பாடினோமுங்க.ராத்திரிதான் அவுங்க பதிவு பண்ண முடியும். அப்போதான் நல்லா வரும்னு சொல்லி ராத்திரி பத்து மணிக்கு மேலே கோவிலுக்குள்ளே உக்காந்து பதிவு பண்ணினாங்க.

பாடத் தொடங்கினா எனக்கு நேரம் போறதே தெரியாதுங்க.வெளிலே என்ன நடக்குதுன்னே தெரியாது. சுமார் ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு பார்த்தா,ஒ
ுத்தன் தான் இருக்கான்.மத்த மூணு பெரும் காத்து வாங்க போயிருக்காங்கன்னு சொல்றான்.

நாடு சாமம் ஆச்சு.நானும் “உலகெல்லாம் உணர்ந்து” லே தொடங்கி மங்களம் படற வரை வந்து “நாத விந்து கலாதி நமோ நமே ..” திருப்புகழ் பாடி முடிச்சுட் டேங்க.  மூணு பேரே இன்னும் காணோம்.

சரி பணம் குடுங்கடானு கேட்டா அதெல்லாம் பின்னாலேனு சொல்றான்.எனக்கு ஒரு மாதிரி வந்துட்டு..

அப்போ பாருங்க, அவங்கள்ளே ரெண்டு பேர் கோவில் உள்ளிருந்து ஏதோ சாக்கு மூட்டை மாதிரி தூக்கிட்டுப் போனாங்க.

என்னடான்னு பார்த்தா, வடிவுடை அம்மன் விக்ரகமுங்க.

தூக்கி வாரிப் போட்டுச்சுங்க. என்னடான்னு சொல்லதுக்கு முன்னே பெரிய கத்தியே காமிச்சாங்க.

அடே கொள்ளைக் காரப்பசங்களா னு  கத்திக்கிட்டே, ஒரு வேகத்துலே கருப்புசாமி அருவா இல்லேங்க, அதே ஒரே புடுங்கா தரைலேர்ந்து புடுங்கி , எப்படித்தான் அவ்வளவு சக்தி வந்துச்சோ தெரியலீங்க, ஒரு வீசு வீசுனேன். ரெண்டு தலை விழுந்துச்சு.இன்னொருத்தன் ஓடிட்டான்.

இப்போ சொல்லுங்க, நான் செஞ்சதுலே என்னங்க தப்பு ?”

வழக்கை ஒத்தி வைத்தேன். ஒருமுறை காஞ்சிபுரம் கைலாசநாதர் கோவில் சென்று வரலாம் என்று.

ஏம்ப்பா மூணு விரல் காண்பிக்கறே ?

“இன்னாபா, மூணு விரல் காமிக்கறே ?”, நண்பர் நக்கலாக விசாரித்தார்.

நான் பிராணாயாமம் செஞ்சதை அவர் இப்படி கேட்டார்.

மூணு விரல் விஷயம் பத்திப் பார்ப்போம்.

பெரியவங்கள்ளாம் 3 விரல் காண்பிச்சு பெரிய விஷயங்கள்லாம் சொல்லிருக்காங்க.

இந்த விரல் யோகாவுலே பயன் படுகிறது.

3 விரல் இப்பிடி வெச்சுப்பாங்க

ஆள் கட்டி விரல் வளைந்து நிமிர்ந்து நிற்கும் கட்டை விரல் தொட வேண்டும்.

நடு விரல், மோதிர விரல் மற்றும் சுண்டு விரல் விலகி இருக்க வேண்டும்.

இதுக்கு சின் முத்திரை என்று பெயர்.

இங்கு பெருவிரல் ( கட்டை விரல் ) இறைவனை(பரமாத்மா) க் குறிக்கிறது.

ஆள் காட்டி விரல் ஜீவாத்மாவைக் குறிக்கிறது.

நடுவிரல் ஆணவத்தையும், மோதிர விரல் கன்மத்தையும் , சுண்டு விரல் மாயையையும் குறிக்கிறது.

அதாவது :

பரமாத்மா மேல் நோக்கி நிமிர்ந்து நிற்கிறது. ஜீவாத்மா பரமாத்மாவை 
அடைய வேண்டுமானால், ஆணவம், கன்மம், மாயை ஆகிய மூன்றையும் விட  வேண்டும் என்பது அர்த்தம்.

யோகிகள் எல்லாம் இப்படித்தான் உபதேசம் செய்வாங்க. 


இறைவன் குரு வடிவாக இருந்து உபதேசம் செய்யும்போது காண்பிச்ச முத்திரைனும் சொல்லுவாங்க ( தக்ஷிணாமூர்த்தி உருவில் சிவ பெருமான் சின் முத்திரை காண்பித்து மௌன உபதேசம் செய்தான் என்பது நம்பிக்கை).

ஆனா இதெல்லாம் பகுத்தறிவில்லாத இந்து மதத்துலே தானே.

பின்னே இவர் ஏன் சின் முத்திரை காண்பிகிறார் ?


நம்பினால் நம்புங்கள்

பயோ டேட்டா 
பெயர்                     :                     மணிக் சர்க்கார்
தொழில்                :                     முதல் அமைச்சர் ( திரிபுரா, இந்தியா )
உப தொழில்         :                      இல்லை

பதவிக் காலம்      :                     1998 முதல்  இன்று வரை 

படிப்பு                      :                     சம்பாதிக்கத் தெரியாத அளவு
சம்பளம்                 :                    ரூ. 5,000 
பேங்க் பலன்ஸ்   :                    ரூ  9,720  
சொத்து                  :                    ரூ  2,50,000 
நீங்கள் நம்பித்தான் ஆக வேண்டும். இவரும் இந்தியரே.
இப்போ தெரியுதா இவரப்பத்தி தமிழ் நாட்டுலே ஏன் யாருக்குமே தெரியலேன்னு ?
         

வெக்கமா ? எனக்கா? அடப்போங்கையா…

“ஏம்பா உனக்கு வெக்கமா இல்லே ? ” ஹிந்தி நண்பர் ஒருவர் ஹிந்தியில் கேட்டார்.

“எதுக்கு வெக்கப்பட..?”, புரியாமே முழிச்சேன் , வழக்கம் போலே …

எனக்கு ஒண்ணுமே புரியலே .

“இப்பிடி மொட்டையா சொன்னா எப்படிங்க?” – தெரிஞ்ச ஹிந்தி லே உளறினேன்.

வெக்கப்பட எவ்வளவோ இருக்கு , எதுக்குன்னு கேக்காம வெக்கப்படறது பகுத்தறிவு இல்லை. இது கூடவா தெரியாது எனக்கு ?

அவர் ஒரு படம் காண்பிச்சார்.

அது தான் இது.

“இது கோவில்”, அவர் சொன்னார், ஹிந்தி லே தான்.

“அதான் தெரியுதே, இப்போ என்ன அதுக்கு?”, கடுப்பானேன் நான்.

கோவில் தெரியாதா எனக்கு?

இந்த மாதிரி ஓட்டை ஓடைசல் கோவில் எவ்வளோ இருக்கு தமிழ் நாட்டுலே. என்கிட்டயேவா ?

“இதை காப்பத்திட்டாங்க ..”, என்றார் அவர்.

“யோவ், கோவிலை எங்கயாவது காப்பாதுவாங்களா?”, பகுத்தறிவு பேசினேன் பெருமையுடன்.

“அறிவே இல்லாத உன்னைப் பெற்ற தாயை நான் பார்த்து வணங்க வேண்டும்” ங்கற மாதிரி அவர் ஏதோ ஹிந்தியில் சொன்னார்.

“இந்த கோவிலை யார் கட்டினாங்க தெரியுமா ? ” – அவர்

“யாராவது வேலை இல்லாதவனா இருப்பான் ” –  நான்

“ராஜேந்திர சோழன் கட்டினான் ” – அவர்

“சரி என்ன இப்போ ” – நான்

“எப்போ கட்டினான் தெரியுமா”

“தெரிஞ்சு இப்போ என்ன ஆகப்போகுது ” – நான்

“ஏழாம் நூற்றாண்டு “

“……… “

“இந்த கோவிலை யார் பாடினாங்க தெரியுமா ?” – அவர்

“யாரு SPB, யேசுதாஸ், சித்ரா ? யாரு, யாரு ?”  – நான்

கெட்ட வார்த்தை சொன்னார். ( புரியலை)

“அப்பர் பாடினாரா ? ” – அவர்

“யாரோட அப்பா ?” – நான்

மறுபடியும் கெ. வார்த்தை – ஹிந்தியில் ( தப்பிச்சேன் )

“சைவ சித்தாந்த தூண் – நாலு பேர்லே ஒருவர் – திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள்” – அவர்.

“மியூசிக் யாரு ?”, – நான்

இந்த முறை கெ.வார்த்தை புரிந்தது. தமிழில் திட்டினார்.

“இந்த கோவிலை இடிக்க இருந்தாங்களாம்” – அவர்.

“இப்போ இடிக்கலையா ?” – நான்

“இல்லை. மக்கள் போராட்டம் நடத்தி நிறுத்திட்டாங்கலாம்”.

“யாரு இடிக்கப்பார்த்தாங்க? யாராவது ஆப்கானிஸ்தான்லேருந்து வந்தாங்களா ?” – நான் . ( என் பகுத்தறிவு அவ்வளவு தான் ).

திட்டி முடித்தபின் தொடர்ந்தார்.

“இல்லை. மத்திய அரசு”.

“எதுக்கு இடிக்கணும்?” – நான்

“ரோடு போடறதுக்கு” – அவர்.

“அடச்சே, அவ்ளோ தானா ? ரோடு போடறதுக்கு இடிக்க பார்த்தாங்க. வேலை இல்லாத மக்கள் எதிர்த்தாங்க. அதுனாலே இடிக்கலே. அதானே ” – நான்

தற்போது சுத்த ஹிந்தியில் உரத்த குரலில் அவர் பின்வருமாறு :

“அறிவு கெட்டவனே , உனக்கு வெக்கமா இல்லே ? 1300 வருஷ கோவில்.  ராஜேந்திர சோழன் கட்டினது. இடிக்கறான். என்னமோ கொசு கடிச்சா மாதிரி உக்கார்ந்து இருக்கே !

புலியை  முறத்தாலே விரட்டினா தமிழ் பெண் னு பெருசா பேசறீங்க, இங்கே ஒரு கலாச்சாரமே பாழாப்  போகுது ஒரு உணர்ச்சியும் இல்லாம இருக்கீங்களே , நீயெல்லாம் …”

இப்படி பல அர்ச்சனை செய்தார். நான் அசருவேனா என்ன ?

“ஒரு கோவில் தானே ? போனா போகுது. அதுவே 1300 வருஷம் பழசு. போனா  போகட்டுமே. இதுக்கு போய் அலட்டிக்கலாமா ?

நானே  ‘விஸ்வரூபம்’ முதல் நாள் முதல் ஷோ போக முடியலேன்னு சோகமா இருக்கேன். இப்போ போய் கோவில், கலாச்சாரம், அது இதுன்னு ..

இதுக்குதான் இந்த ஹிந்தி காரங்க கிட்டே பேசவே கூடாது. அவுங்க ஏதாவது கிளப்பி விட்டுடுவாங்கனு எங்க தலைவருங்கல்லாம் சொல்லி இருக்காங்க..”

“டேய், உனக்கு உண்மையாவே வெக்கமா இல்
லை ?” – அவர்.

“அட போங்க சார். தமிழ் நாட்டுலே ஆயிரம் கோவில் இருக்கு அவ்வளவும் ஆயிரம்  வருஷம் பழசு. அதெல்லாம் எப்படி இருக்கு தெரியுமா? இடிஞ்சு போய் பாழா கெடக்கு.

அவ்ளோ ஏன்?

தேரழுந்தூர்னு ஒரு ஊரு. மயிலாடுதுறை பக்கமா இருக்கு. 108 திவ்ய தேசங்கள்ளே ஒண்ணு. ஆழும் பாழுமா போய் இப்போ தான் Retire ஆன மூணு  வேலை இல்லாதவங்க சேர்ந்து ஊர் ஊரா போய் வசூல் செஞ்சு, ஆளபுடிச்சு மராமத்து வேலை செஞ்சு கொஞ்சம் அரசாங்க உதவி வாங்கி இப்போ கோவில் கோவிலா இருக்கு. போன மாசம் போன பொது ஊர்காரங்க சொன்னங்க.

அதே ஊர்லே  கம்பர் பிறந்த இடம் இருக்கு. ASI – Archaeological Survey of India – அதாங்க, தொல் பொருள் ஆய்வுத்துறை – அவங்க கீழே வருது. வெறும் மண் மேடா இருக்கு. அதுலே காமெடி என்னன்னா

            “This place is under the custody of The Archaeological Survey Of India “ 

ன்னு பலகை வேறே. அங்கே ஆடு மாடு மேஞ்சு கிட்டு இருக்கு. அதுக்கு பேரே கம்பர் மேடு தான்.

கம்பன் வீட்டுக்கட்டுத்தறியும் கவி பாடும்னு சொன்னோம். இப்போ கம்பர் வீடே இல்லாம மேடா இருக்கு. இதோ பாருங்க இதான் அந்த இடம்.

தாய் தமிழை பழித்தவனை தாய் தடுத்தாலும் விடேன் னு சொன்னோம்  .

ஆனா தமிழ் வளர்த்த கம்பர் பிறந்த இடத்த மறந்துட்டோம் .

இந்த நாட்டுலே போய் நீங்கே ஒரு கோவில் காப்பாத்திடோம்னு சொல்றீங்க”.

அவர் வாய் அடைத்து நின்றிருந்தார்.

அந்த தைரியத்தில் மேலும் தொடர்ந்தேன்.

“எல்லாம் சரி. கோவில் நிலங்கள எல்லாம் எவனோ சாப்பிடறானே, அதுக்கு என்ன செஞ்சோம் ?

கோவில் லே பெருமாளை  சேவிக்க காசு வாங்கறாங்களே அரசாங்கதுலே, ஏழை மக்கள் எப்படி வருவாங்க கோவிலுக்கு ?

கோவில் லே வேலை செய்யறவங்களுக்கு சம்பளம் கொடுக்கறோமா ? என்ன செஞ்சோம் ? போராட்டம் நடத்தினோமா ?

கோவில் சிலை எல்லாம் திருட்டு போகுதே. நமக்கு என்ன அதைப்பத்தி னு இருக்கோமே ?

சாமி நம்பிக்கையே இல்லமே இருக்காங்களே அவங்களை கோவில் அறங்காவலர் னு வெச்சிருக்கோமே ? போராட்டம் நடத்தினோமா ?

இது எதுக்கும் ஒண்ணும் செய்யலே. ஏன்னா நாங்க மறத்தமிழர்கள். எங்களுக்கு மானம் , ரோஷம் எல்லாம் மரத்துப் போச்சு.

இப்போ எல்லாம் எங்களுக்கு தேவை ஒரு சினிமா, ஒரு நடிகை, ஒரு நடிகன், அப்புறம் 24  மணி நேரமும் TV.

இப்போ விஸ்வரூபம் படம். அது தான் முக்கியம்.

இது தெரியாமே வெக்கமா இல்லையானு ஒரு கேள்வி கேக்கறீரோ ?

வெக்கமா ? எங்களுக்கா ? அடப்போங்கையா… “.

மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கியது.

நண்பரைக் காணவில்லை. கண்டு பிடித்துக் கொடுப்போருக்கு ஒரு பிளாஸ்டிக் கிண்ணம் வழங்கப்படும்.

Why do I write …

Often I am asked as to why I write? Why am I not a laissez faire guy who just lets things be as they are and ignore them to continue his journey as an “also ran” ?

“Are you crazy ? ” I am asked as I spend many hours in libraries researching on a topic like say , “Dravidian Literature” .

“Are you taking enough vacations?”, seems the standard question.

“People of your age and profession don’t do these things. They take life as it comes. And they enjoy the happenings never bothering to trouble themselves like you do like researching on non-essential topics. They are content with Ipad browsing for news and the periodic stock market checks. Why do you maintain blogs that too in two languages and keep updating them with any issue that happens in the world ?” they ask.

So the sum and substance is why do you write, whom do you write for and how does it matter if you don’t write ? In other words, who cares whether you have written or not.

“So what do people of my demographic profile do? “, I ask.

” They do things that make them happy”, they say.

“That’s what I do too. I write so that I am happy as I write to be happy. Writing makes me think. Thinking makes me ask questions . Questions force me to read and talk to people to understand things. And once I read and talk and listen and understand, I write what I have talked, listened, read and understood. And once I write, I am happy”, I say.

They are not convinced yet. They clamor on. But why you ?

My refrain is “Why not me ?”

I consider writing on happenings that concern somebody as the clear path to overcoming the already set in cynicism and negativity in the minds of the many out there in our midst that have been there, seen that and done what not .

Writing gives hope. It gives me a means of clarifying to myself as to what my stand is on various things. Not that it really matters to others but that it matters to me.

Writing helps put things in perspective. Writing makes me read- read those masters who are long dead and gone but were doyens in their lifetimes and contributed significantly towards the intellectual thought processes that helped shaped the course of history.

For example, when I read JFK, I learn about his ‘City Upon a Hill’ speech that takes me back 400 years to meet John Winthrop atop the flagship Arabella who espoused the concept of “City Upon A Hill ” that serves as the guide line even today for those holding a public office. That sets me thinking and I begin to validate the current rulers and powers that be, with this benchmark speech. Then you know what happens. An article gets written in no time.

Destroying History to change Geography

Great news item. An 1300 year old temple was “saved” from demolition.

Who “saved” it? – The villagers of Panaiyapuram, a village in Tamil Nadu.

Who wanted to demolish it? – The Govt of India through its NHAI (National Highways Authority ).

Why should they demolish it ? – to build a road .

Who built the temple ? – King Rajendra Cholan s/o Rajaraja Cholan who built the Tanjavore Big Temple.

When was it built ? – 7th century AD.

Who has sung in praise of The Lord in the temple ? – St.Thirugnana Sambandhar – one of the four stalwarts of Saiva Siddantha.

And the news item says that the temple has been “saved” akin to saving a temple from a barbaric invader from Afghanistan.

The US and Singapore want to preserve 100 year old buildings in the name of heritage. But we are happy to demolish an 1300 year old temple in the name of development ?

Don’t we have the Archealogical Survey Of India that is supposed to protect these structures ?

Is there no sanctity accorded to the temple at all ? The fact that the temple is older than some of the new religions themselves, the fact that the temple has been sung by St. Sambandhar, the fact that there is a deep sense of history in the minds of the Indians and lastly there is this divinity that dates back to time immemorial – all these have not stopped our govt departments to attempt to destroy a magnificent piece of our culture .

What kind of a skewed development is this when you want to destroy history to change your geography?

As could only be expected, no Dravidian party worth it’s name that has often claimed to have espoused the cause of Tamil language and culture was anywhere to be seen in this effort to stop the demolition.

It was just the united efforts of the villagers that had helped.

Where are we, as a nation, heading ?

Ode to my Deliverer

Atlast my messiah has arrived.

The Shepherd to shepherd me,

The mid-wife to deliver me ,

The teacher to guide me,

The Father to chastise me,

The Guide to take me thro’ this jungle,

The Cobbler to mend me,

The Tailor to cut me to size,

The Messiah to mesmerize me,

The Tarzan to save me,

The Phantom to protect me,

The Superman to seize me,

The Batman to battle for me.

The Surgeon to stitch me back to life,

The Singer to hypnotize me,

The Comedian to tickle me ,

The Preacher to evangelize me to life,

The Physician to breathe me to life,

The Driver to drive me through life’s mazes,

The Boatman to row me to safety,

The Pilot to fly me thro’ turbulent times,

The Sailor to sail me to heaven on earth,

The Composer to keep me stupefied,

The Lyricist to keep me mesmerized,

The Mother to lull me into slumber

With her mellifluous lullaby

Has Arrived.

Hurray and Hellalujah !

( Ode to my Deliverer – Rahulji )

Damn the Grandpa, Damn the Grandson

A grand father and his grand son have had the same opinion on a pertinent issue that has been plaguing the nation for a very long time. They have even expressed the very same opinion not anywhere else but once in front of the chief ministers of the different states of India and another time in the parliament of the democratic socialist secular sovereign republic that is India.
The grand father had opposed communal and caste based reservation to the core and same was one by his grand son too.
The grand father said:
“The recent meeting we held here, at which the Chief Ministers were present, to consider national integration, laid down that help should be given on economic considerations and not on caste. It is true that we are tied up with certain rules and conventions about helping the schedules castes and tribes. They deserve help but, even so I dislike any kind of reservation, more particularly in Services. I react strongly against anything which leads to inefficiency and second-rate standards. I want my country to be a first class country in everything. The moment we encourage the second-rate, we are lost.
.. But if we go in for reservations on communal and caste basis, we swamp the bright and able people and remain second-rate and third-rate ? I am grieved to learn how far this business of reservation has gone based on communal considerations. It has amazed me to learn that even promotions are based sometimes on communal or caste considerations. This way lies not only folly, but disaster. Let us help the backward groups by all means, but never at the cost of efficiency. How are we going to build the public sector or indeed any sector with second-rate people? “
The grand son echoed similar feelings some thirty years later in the parliament of India thus:
“Does the government subscribe to the Mandal Commission view that political constituencies should be carved out on a caste basis? Are we going back to the Round Table Conference for having separate electorates? That was designed to break our country”.
“The concept of “Other Backward Castes” has always been a joke. I know for a fact that Reddys are included, Vokkaligas are included, Kammas are included, Lingayats are included, Gounders are included, Chettiyars are included. Are these Backward Castes? Do they need help?”
“Do we want the benefit that the Government is giving to be cornered by the Ministers or the sons of Ministers or the families thereof? Do we want the benefits that are being given by the Government to be cornered by big landlords and people who have a lot of property? Why do we not exclude the people with a certain number of properties from such benefits? Do we want these benefits to go to high senior Government officers who have already got that privilege? The Government is aiming these benefits at a particularly privileged group and not looking at the really poor”.
“This government is creating a vested interest in casteism and the country is going to pay a very high price for it”.
The grand father spoken about here is none other than Pandit Jawaharlal Nehru. He wrote a letter to the Chief Ministers of India on 27th July 1961.
And the grand son is none other than Rajiv Gandhi. He made the said speech in Parliament on 6th September 1990.
Now we have a different set of Congress men who want to behave like the British. Britain wanted to create serious divisions in the Indian society and hence drafted the “Poona Pact’ of 1932. The said pact was to carve out separate electorates for the Scheduled Castes. Mahatma Gandhi went on a fast unto death to force the British to withdraw the said pact. That was taking the concern of the country seriously.
You can’t blame the current breed of Congress stalwarts too. They are headed by an European and probably because of that they want to entertain similar divisive strategies as were enacted by the earlier British regime.
Earlier we had the Sachchar committee report that wanted special privileges to the minorities. Then came the new messiah called Arjun Singh who supported reservation for minorities in State funded universities. Currently after the Supreme Court has stayed the implementation of the OBC quota order, Arjun Singh said that the government would do everything constitutionally and legally to ensure reservation. The irony is that this reservation project is neither constitutional nor legal.
Now that we have seen that Nehru and Rajiv had opposed reservations, is it not time for the Congress to dis-own the duo and remove them from the Congress pantheon?
( I had written this article in 2006 for another magazine. I have reproduced the same and find that the situation has not changed since .. )

Earlier Link :
http://indiainteracts.in/members/2007/03/30/Paguththarivu-and-Reservations-you-must-be-kidding/



%d bloggers like this: