Tag: iit

கொஞ்சம் பேசலாமா சார்?

விஷயம் கொஞ்சம் சீரியஸ் தான்

கொஞ்சம் ஊன்றி வாசிக்க வேண்டும். பொறுமை அவசியம். சினிமா, அரசியல் முதலியவை இருக்காது. இவை வேண்டுவோர் இங்கேயே நிறுத்திக் கொள்ளலாம்.

மேலே வாசிப்பதென்று முடிவெடுத்துவிட்டீர்களா? சரி. தேச நலனில் அக்கறை கொண்டவர் போல. அப்புறம் உங்கள் இஷ்டம்.

பேராசிரியர் சுகாத்மே என்றொருவர் ஐஐடி மும்பையில் இருந்தவர். 1994ல் நூலொன்று எழுதினார். ‘The Real Brain Drain’ என்பது அந்த நூலின் பெயர். அவரது ஆராய்ச்சி சொல்பவை:

1973-77 காலகட்டத்தில் ஐஐடி மும்பையில் பயின்றவர்களில் 30.8% வெளி நாடுகளில் இருந்தனர். அவர்களில் 82.6% பேர் அமெரிக்காவில். 10% பேர் ஐஐடியில் சேரும் முன்னரே நாட்டை விட்டுச் சென்றுவிட வேண்டும் என்கிற எண்ணத்தில் இருந்துள்ளனர். 35% ஐஐடியில் பயிலும் போது முடிவெடுத்துள்ளனர். 50% பேர் ஐஐடியில் பயின்று, இந்திய நிறுவனங்களின் வேலைக்குச் சேர்ந்து, 2-3 ஆண்டுகள் கழித்து, பாரதத்தை விட்டு வெளியேற முடிவெடுத்தனர். இவர்களில் இந்த 50% பேரைப் பற்றி அரசு கவலை கொள்ள வேண்டும் என்கிறார் பேரா.சுகாத்மே.

மேற்சொன்னவர்களில், 25% பேர் மீண்டும் பாரதம் வந்து பணியாற்றியுள்ளனர். சிறிது காலத்திலேயே மனம் வெறுத்து, மீண்டும் மேலை நாடுகளுக்குச் சென்றுவிட்டனர் என்கிறார் பேராசிசியர்.

ஐஐடியில் பயின்று அமெரிக்காவில் கொடிகட்டிப் பறக்கும் சௌரப் ஶ்ரீவஸ்தவா சொல்வது : ‘நீங்கள் இந்த அதிபுத்திசாலி, அதிகத் திறமை கொண்ட பொறியாளர்களை உருவாக்கிவிட்டீர்கள். ஆனால், யானைக்குத் தீனி போடாவிட்டால் அது அமைதியாக இருக்குமா?’ அவர் தீனி என்று சொல்வது பணத்தைப் பற்றி இல்லை.

அமெரிக்காவில் இருந்து பாரதத்தில் பணி புரிய விருப்பம் தெரிவித்து மீண்டும் வந்த பொறியாளர்கள் மனம் ஒடிந்து திரும்பியதன் காரணங்களாகப் பேரா.சுகாத்மே சொல்வன: ‘the apathy, vagueness, arrogance, noncommittal atitude and corruption and nepotism in Indian organizations’. மற்றுமொரு காரணத் தொகுப்பு ‘the job content in private firms would be too poor to provide any job satisfaction, while material rewards in public sector organisations were felt to be too inadequate’

மீண்டும் மீண்டும் நாம் புரிந்துகொள்வது: திறமைக்கு, தொழில் அறிவுக்கு, செயல் ஊக்கத்திற்கு மதிப்பில்லை என்பதே.

இதைப் பற்றி ‘The IITians’ என்றொரு நூல் உள்ளது. முன்னாள் ஐஐடி மாணவரும் அவுட்லுக் இதழாசிரியருமான சாந்தீபன் தெப் எழுதியது. ஐஐடி சிஸ்டத்தின் வழியாகச்செல்பவர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள், அவர்களின் நிதி நிலைமை யாது, அவர்தம் பெற்றோரின் பொருளாதார நிலை என்ன, சிஸ்டத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டபின் அவர்களது நிலை என்ன, அவர்கள் அடையும் உயரங்கள் எத்தகையவை என்பது பற்றி நுணுக்கமாக அலசி ஆராய்கிறது இந்த நூல். கடுமையான வறுமையில் இருந்து வரும் சிறுவர்கள் அமெரிக்காவில் எத்தகைய உயர் நிலையை அடைகிறார்கள் என்பதையும் சான்றுகளுடன் சொல்லிச் செல்கிறது இந்த நூல்.

ஆனால், அப்படியான ஐஐடி சிஸ்டம், ஆராய்ச்சிப் பிரிவில் பின் தங்கியுள்ளது ஏன் என்றும் ஆராய்கிறது சாந்தீபன் தெப்பின் அருமையான நூல். அங்கு ஒரு முக்கிய அறிக்கையை நாம் காணவேண்டியுள்ளது.

மெக்கின்ஸி அறிக்கை

2000ம் ஆண்டு, மெக்கின்ஸி நிறுவனம் பாரத அரசிடம் ஓர் அறிக்கையைச் சமர்ப்பித்தது. ‘Shaping the Knowledge Economy in India : The need to set up a national mission for technology education’ என்பது அதன் பெயர்.

பாரதத்திற்கு ஆண்டொன்றுக்கு எத்தனை பொறியாளர்கள் தேவை, எத்தனை பொறியியல் மற்றும் அறிவியல் கல்லூரிகள் திறக்க வேண்டும் என்று கள ஆய்வுக்குப் பின் நீண்ட அறிக்கை சமர்ப்பித்த மெக்கின்ஸி நிறுவனம், பாரதத்தின் ஐஐடிக்களின் மிகப்பெரிய பிரச்னையே அதிக அளவில் தரமான ஆசிரியர்கள் கிடைப்பதில்லை என்பதே என்று தலையில் அடித்தாற்போல் சொன்னது.

மற்றுமொரு அதிர்ச்சித் தகவல் ஒன்றுண்டு. 1993-98 வரை, அமெரிக்காவின் எம்.ஐ.டியில் ஒவ்வொரு ஆசிரியரும் தத்தம் துறை சாந்து 45 ஆய்வுக்கட்டுரைகள் ஆண்டொன்றுக்கு வெளியிட்டுள்ளனர். ஸ்டான்ஃபோர்டின் பொறியியல் கல்லூரியில் 52 ஆய்வுக் கட்டுரைகள் சர்வதேச அறிவியல் இதழ்களில் வெளியிட்டுள்ளனர். ஆனால், ஐஐடி ஆசிரியர் இரண்டு அல்லது மூன்று கட்டுரைகளே வெளியிட்டுள்ளார். 1996-97ல் எம்.ஐ.டி.யின் ஆசிரியர்கள் / மாணவர்களுக்கு 102 காப்புரிமைகள் கிட்டியுள்ளன. ஐஐடியி மூன்றிலிருந்து ஆறு வரை மட்டுமே.

ஐஐடியின் தரம் ஏன் இவ்வாறு உள்ளது என்பதை ஆராய்ந்த மெக்கின்ஸி நிறுவனம், ஐஐடியின் இயக்குநர்கள் மற்றும் பேராசிரியர்கள் தத்தம் துறை சார்ந்து பணியாற்றுவதைக் காட்டிலும், பொதுவான பணிகள் (Administration etc) செய்வதில் தங்களது நேரத்தின் பெரும் பகுதியைச் செலவிடுகின்றனர் என்று பல சான்றுகளுடன் சொல்லியுள்ளது.

குற்றம் மட்டுமே சொல்லாமல், முன்னேறுவதற்கான வழிகளையும் சுட்டி, பின்வரும் பரிந்துரைகளைத் தெரிவித்தது மெக்கின்ஸி நிறுவனம்:

  • ஐஐடிக்களின் எண்ணிக்கையை மும்மடங்காக்க வேண்டும்
  • முனைவர் ஆய்வுப் பட்டம் பெறுவோர் எண்ணிக்கை மும்மடங்காக வேண்டும்
  • ஆய்வுகளின் தரம் உயர வேண்டும்
  • ஐஐடி இயக்குநர்கள் சுதந்திரமாகச் செயல்பட அனுமதிக்க வேண்டும்
  • இயக்குநர்களைக் கட்டிப் போடும் சிவப்பு நாடாக்கள் நீங்க வேண்டும்
  • ஐஐடிக்களின் நிதி நிலை அதிகரிக்கப்பட வேண்டும். பணம் மத்திய அரசிடம் இருந்து மட்டும் வரக் கூடாது
  • ஐஐடிக்களில் தனியார் முதலீடுகள் அதிகமாக வேண்டும்
  • ஐஐடி மாணவர் கட்டணம் + தனியார் வேலைக்கு எடுக்கும் போது ஐஐடிக்குக் கொடுக்கும் கட்டணம் உயர வேண்டும்
  • ஐஐடி ஆசிரியர்களின் சம்பளம் அரசு சம்பள விகிதத்தில் இருந்து நீங்க வேண்டும்
  • ஆசிரியர்கள் தரத்திற்கு ஏற்ப சம்பளம் அமைய வேண்டும். தனியார் நிறுவனங்கள் கூட சம்பளம் வழங்கலாம்
  • திறமை இல்லாதவரைப் பணி நீக்கம் செய்யலாம்

மெக்கின்ஸி அறிக்கைக்கு முன்னர் பல முறைகள் இவ்வகையான அறிக்கைகள் சமர்ப்பிக்கப்பட்டு உள்ளன. உதாரணமாக, 1995ல் தொழில் அதிபர் வி.கே.மோதி குழு அளித்த அறிக்கையின் மீது எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.

சீனா ‘Trans-Century Project’ என்றொரு திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. இந்தத் திட்டம் அறிவியல் மற்றும் பொறியியலில் சீனாவை இந்தியாவைக் காட்டிலும் பன்மடங்கு முன்னெடுத்துச் செல்லும் திட்டமாக உருவாக்கப்பட்டது. நாடெங்கிலும் உள்ள பொறியியல் சார்ந்த பல்கலைகளுக்கு $200 மில்லியன் வழங்கியது அந்நாடு. அதே சமயம், ஒவ்வொரு ஐஐடியும் ஆண்டொன்றுக்கு $10 மில்லியன் பெறுவதே பெரும் பாடாக இருந்தது. இந்த நிலையில் ஐஐடிக்கள் முன்னேறுவது எங்ஙனம்?

பேரா.சுகாத்மே சொல்லும் பரிந்துரை அவசியம் அமல்படுத்தப் பட வேண்டியது.

பள்ளி மாணவர்கள் NTSE – National Talent Search Exam எழுதுகிறார்கள். அவர்களில் முதல் 10,000 மாணவர்களை அரசு கவனிக்க வேண்டும். அவர்களில் கல்லூரிகளில் இருந்து வெளியாகும் 500 மாணவர்களை ‘தலைசிறந்த அறிஞர்கள்’ (Outstanding Scholars) என்று அறிவித்து, அவர்கள் மேற்கல்வி பயில எவ்வித இடையூறுகளும் இல்லாமல் அரசு செய்ய வேண்டும். அவர்கள் மேற்படிப்பிற்காக வெளி நாடுகளுக்குச் சென்றால், ஊக்குவித்து, அவர்களை மீண்டும் அழைத்துக் கொள்ள அனைத்து முயற்சிகளையும் மேற்கொள்ள வேண்டும். மீண்டும் பாரதம் திரும்பும் அவர்களுக்கு, மற்றவர்களைக் காட்டிலும் சற்று கூடுதலான சம்பளம் கொடுத்து வைத்துக்கொள்ளவேண்டும். இதன் மூலம், அவ்வகையில் சுமார் 50% அறிஞர்கள் பாரதம் திரும்பி வந்து அறிவியல் முன்னேற்றத்திற்கு வழி கோலுவார்கள் என்கிறார் பேரா.சுகாத்மே.

நான் அறிந்தவரையில், இந்த நடைமுறை சிங்கப்பூரில் அமலில் உள்ளது. சிறந்த மாணவர்கள் தங்களது 8ம் வகுப்பில் இருந்தே கண்காணிக்கப்படுகிறார்கள். அவர்களுக்கு மேற்படிப்புக்கான உதவித்தொகைகள் தாராளமாகக் கிடைக்கின்றன. வெளி நாடுகளில் பயிலும் பலர், திரும்பி வந்து சிங்கப்பூரில் பணியாற்றுகிறார்கள். இதைப் பற்றி மறைந்த திரு. லீ குவான் யூ அவர்கள் தனது நூல் ஒன்றில் குறிப்பிடுகிறார்.

தற்சமயம் பாரத அரசு IISER – Indian Institute of Science Education and Research என்று பல ஆராய்ச்சிக் கழகங்களை நிறுவியுள்ளது. ஆராய்ச்சி மாணவர்கள் மட்டுமே இவற்றில் சேர்ந்து பயில்கின்றனர். அவ்விடத்தில் பயிலும் 60% பேர் அமெரிக்காவில் மேற்படிப்பத் தொடர்ந்து முனைவர் பட்டம் பெறுகின்றனர். அந்த வகையில் முன்னேற்றம் தான். ஆயினும், IISERல் பயில KVPY – Kishore Vaignyanik Protshashan Yojana, JEE, SCB முதலிய நுழைவுத் தேர்வுகள் உள்ளன. இவற்றில், அறிவியலில் மிகச்சிறந்த அடிப்படை அறிவு கொண்ட மாணவர்களாலேயே வெற்றி பெற முடிகிறது. இதற்குத் தயார் செய்ய, மாணவர்களுக்கு மாநில அரசுகள் ஆவன செய்ய வேண்டும். ஏனெனில், பள்ளிக் கல்வி மாநிலங்களிடமே உள்ளது.

வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழே இருந்து வந்து, ஐஐடியில் சேர்ந்து பயின்று, இன்று அமெரிக்காவில் தொழில் அதிபர்களாகக் கோலோச்சி, தாங்கள் பிறந்த கிராமங்களுக்கும், படித்த பள்ளிகளுக்கும் பெரிய அளவில் தொண்டாற்றும் பலரைப் பற்றியும் ‘The IITians’ நூல் பேசுகிறது. மாநிலப் பாடத்திட்டம் சரியானதாக இருந்தால் ஏழ்மையில் உள்ள மாணவர்கள் இன்றும் ஐஐடிக்களுக்குள் செல்வதை யாராலும் தடுக்க முடியாது என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது இந்த நூல்.

நமது கேள்விகள்:

  • மாநில அரசுகள் செய்ய வேண்டியதைச் செய்வார்களா?
  • மேற்சொன்ன தேர்வுகளுக்குத் தத்தமது மாணவர்களைத் தயார் செய்வார்களா?
  • அவற்றிற்கான பாடத்திட்டங்களை வகுப்பார்களா?
  • குறிப்பாகத் தமிழகத்தில் ஜவகர் நவோதயா பள்ளிகளை அனுமதிப்பார்களா?
  • மெக்கின்ஸி அறிக்கையின் மீது மத்திய அரசு என்ன நடவடிக்கை எடுத்தது என்று வெள்ளை அறிக்கை வெளியிடுமா?

To Anna or not to Anna

ஜூலை 2016.
‘அங்கிள் நீங்க அம்மாவோட ஸ்கூல்ல படிச்சீங்களாமே. உங்க கிட்ட பேசச் சொன்னா’ தளிர் தமிழில், நிறைய ஆங்கிலம், கொஞ்சம் தமிழ் என்று மத்தியக் கிழக்கு மாணவன் அழைத்தான்.
‘சொல்லுப்பா. SATல செம மார்க்காமே? கங்கிராட்ஸ்’
‘இல்ல மாமா. கொஞ்சம் கொறைஞ்சு போச்சு. 2340 / 2400. இந்த வருஷம் DASAல கிடைக்கறது கஷ்டம் தான்’
‘DASAல எந்த காலேஜ் கேக்கற?’
‘Top 2 NITsல மெக்கானிக்கல் வேணும்.’
‘JEEல நல்ல மார்க் தானே?’
‘ஆமாம்.NIT Bhopal கெடைச்சிருக்கு.ஆனா JEE( Advanced) கொஞ்சம் கொறைஞ்சுடுத்து.அதால நல்ல IIT கெடைக்காது.’
‘ஓஹோ.அப்ப SAT வெச்சுண்டு US போலாமே’
‘கொஞ்சம் ப்ராப்ளம் இருக்கு.கேக்கறது கிடைக்காது.செலவும் கொஞ்ச்ம் அதிகம்.அதால இந்தியாதான்’
‘NRIகோட்டால அண்ணாயுனிவர்சிட்டி கிடைக்குமே.SAT நல்ல மார்க் இருக்கே?’
‘வாண்டாம் மாமா.அண்ணா வாண்டாம்.’
‘இல்லப்பா.நல்ல காலேஜ் தான்.உன்னோட ஸ்கோருக்கு மெக்கனிக்கல் கிடைக்கும்’
‘தெரியும்.But, வேண்டாம் மாமா.Not inclined towards any southern college’
‘But why?’
‘AID கிடைக்கும்னாஇப்பவேUS போயிடுவேன். Canadaல Toronto யூனில கெமிக்கல் கிடைக்கறது.ஆனாஎனக்கு IIT / Top NITல Mechanical வேணும்.அப்புறம் MSகு US போய்க்கறேன்.’
‘அது சரி.அண்ணாயூனி பத்தி என்ன?ஊருக்குப் பக்கத்துல இருக்கு.நல்லயூனி.UG முடிச்சுட்டுப் போலாமே..’
‘இல்லடா, he is not inclined towards TN. Doesn’t even want to go to NIT Trichy. Some aversion as he spent his childhood in north india and in the gulf,’ அவன் அம்மாபேசினாள்.
‘But Anna University is better than a remote NIT or a second grade IIT. Don’t you think so?’ பேசிப் பார்த்தேன்.
‘That you and I say.நாம படிச்ச காலத்துல அப்பிடி இருந்தது.ஆனா the university doesn’t even figure among his cohorts’ என்றாள்.
9ம் வகுப்பில் இருந்து JEEக்காகப் படித்து வருகிறவன் தான் கேட்ட IIT கிடைக்கவில்லையென்பதால் தலைசிறந்த NITல் சேர்ந்துவிட்டான் . அப்போது எனக்கு வருத்தம் தான்.
சமீபமாக,அந்தப் பையன் எடுத்த முடிவு சரியானதுதான் என்று தோன்றுகிறது.
பி.கு.:DASA – Direct Admission for Students Abroad – SAT என்னும் உலகளாவிய தேர்வு அடிப்படையில் மாணவர் சேர்க்கை.
CBSE மாணவர்கள் பெரும்பாலும் SAT, JEE என்று பலவற்றையும் எழுதுகிறார்கள்.சிலர் +1படிக்கும் போதேSAT எழுதி,+2 முடித்தவுடன் சிங்கப்பூர்,ஆஸ்திரேலியா,அமெரிக்கா என்று செல்கிறார்கள். உலகின் சில பல்கலைகள் JEEயைஅங்கீகரிக்கின்றன. தமிழக மாணவர்கள் இத்தேர்வுகளையெல்லாம் எழுத வேண்டும்.நல்ல நிலையை அடைய வேண்டும். ஓம்.

IIT / NIT admission – state board performance

This graph shows IIT / NIT admissions by education board for the year 2016-17.

https://public.tableau.com/profile/amaruvi.devanathan#!/vizhome/shared/7KHCSBNW8

It clearly shows that CBSE students outshine the state board students. Telangana, Rajasthan and Andhra Pradesh boards do while Tamil Nadu State Board doesn’t appear in the list. Probably TN board students who got admission were so minuscule that they didn’t figure in the data set.

Time the educators make a note of this. ( based on data from india vidya . com)

 

ஐ.ஐ.டி – ஆமை புகுந்த வீடு

ஆமை புகுந்த வீடு எப்படி இருக்கும் என்று தெரிந்து கொள்ள, கம்யூனிசம் புகுந்த நாடுகளைப் பார்த்தாலே போதும். எவ்வளவு தூரம் ஒரு நாட்டைப் பின்னுக்குத் தள்ள முடியுமோ அதனைக் கம்யூனிசம் செவ்வெனே செய்யும். தற்போதைய லேட்டஸ்ட் ஆமை வீடு ஐஐடி.

நேருவின் விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய நல்ல விஷயங்களில் ஒன்று ஐஐடி. எஞ்சியிருக்கும் அதையும் கபளீகரம் செய்ய கம்யூனிச ஆதரவுள்ள கருங்காலிகள் முயல்கின்றனர். இதில் அம்பேத்கார் பெயரை வேறு எடுக்கின்றனர்.

அம்பேத்கர் ‘சோஷியலிசம்’ என்னும் சொல்லையே அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் வரையறையில் (Preamble) சேர்க்க முடியாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். பின்னாளில் பாரத மக்கள் தங்களின் அரசு எவ்வகையான பொருளாதாரக் கொள்கைகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதை அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் எழுதப்படும் வேளையில் உறுதி செய்ய முடியாது, எனவே அந்நாளைய பொருளாதாரக் கொள்கையைப் பின்னாளைய மக்களின் மேல் திணிக்கக் கூடாது என்பதில் அம்பேத்கர் உறுதியாக இருந்தார். சோஷியலிசம் என்னும் சொல்லை மட்டும் அல்ல, செக்யூலரிசம் என்னும் சொல்லையும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் முன்னுரையில் சேர்க்க அவர் முன்வரவில்லை.

அப்படிப்பட்ட அம்பேத்கார் பெயரால் இடதுசாரிகளின் கைக்கூலிகள் ஐஐடியின் தரத்தையும் கெடுக்க முனைகின்றனர். இன்னொருவரின் பெயரையும் உடன் சேர்த்துக்கொண்டுள்ளனர்.

இடதுசாரிக் கையாட்கள் கல்வி கற்க இந்திய அரச ஆதரவு வேண்டும். ஒரு கம்யூனிஸ்ட் கையாளும் ரஷ்யாவிலோ, சைனாவிலோ படிப்பதில்லை. மேல் படிப்புக்குத் தவறாமல் அமெரிக்காவுக்கே போக வேண்டும். அதுவும் கொலம்பியா பல்கலையிலேயே பட்டம் பெற்றுத் திரும்ப வேண்டும். வந்து ஹிந்துவிலோ, தீக்கதிரிலோ ( பெரிய வித்யாசம் இல்லை என்றாலும் ) வேலைக்குச் சேர்ந்து பிராணனை வாங்க வேண்டும் என்பது தாஸ் கேப்பிடல் வேதாகமத்தில் வருகிறதோ என்னெழவோ.

சில பிரகிருதிகள் ஜெ.என்.யூ. சென்று டோரா போட்டு மீண்டும் கொட்டம். மீடியா ஒத்து ஊத, கோப்பையும் கையுமாக ஆண் பெண் வித்தியாசம் இல்லாமல் ராப்பத்து, பகல்பத்து உற்சவம். இந்தக் கழிசடைகளுக்கு வாரிக்கொடுக்க வரி காட்டுபவர் தெண்டம் அழ வேண்டும்.

கெஜ்ரிவால் கூட பட்டம் பெற முடியும் என்கிற நிலையில் தான் ஐஐடி இருக்கிறதா என்னும் ஐயம் எனக்கு இருந்தது. தற்போது எந்தக் கழுதையும் உள்ளே நுழைந்து கூத்தடிக்க முடியும் போல் தெரிகிறது.

பி.கு.: நிஜக் கழுதைகள் மன்னிக்கவும்.

How Harvard makes money while IITs don’t?

How Harvard et al make money while IITs don’t

Long held thought is the prestigious IITs (Indian Institutes of Technology) don’t produce enough research due to paucity of funds. They are dependent on the Central Government’s HRD Ministry for their annual budgets and research grants.

However, the renowned Harvard University, has internal funds to the tune of $38Bn and even has a Hedge Fund to manage it. Not only Harvard, but every US university of repute has internal revenue generation from fund management activities. They invest in stocks, bonds and futures and thus generate billions of dollars to invest in research and other superior academic works.

Recently Harvard has decided to outsource its fund management activities to professional fund managers as their internal Hedge Funds didn’t generate greater returns.

So, for IITs to invest more on research, allow them to tap the market.

Will the Government of India listen?

Why R.K.Laxman can’t get a govt job ?

‘What is Bharat going to do?’, Ram asked anxiously.

‘He wants to become a comic artist’, I said. ‘What ! Comics ? Why not an engineer?’, he exploded in surprise.

Bharat chipped in, ‘Because I want to write comics. If you want to become engineer, you become one’, he said and jumped off to play with his Lego pieces.

‘Oh no, you need to guide your child,Saar’, said Ram,’he wants to write comics ! How will he earn?’, he asked anxiously.

That is the basic problem. The instinct to safeguard livelihood so that once can eat one’s meal without having to starve. That is the primordial fear in any Tambrahm’s psyche. Tambrahm is an acronym for brahmins who are from the southern state of Tamil Nadu in India. The fear of survival, the fear as to from where the next meal would come, has been deeply entrenched in their psyche that this class of people have perfected the art of fearing livelihood.

And that makes them perfectly selfish. Let me continue with the conversation.

‘What is the problem in earning ?’, I asked as if not knowing what he meant.

‘What Saar, you don’t know the issues that we have to face in getting good colleges?’, he said. By ‘good colleges’ he meant good engineering schools run by the Government of India. These schools are rated high in the world and a graduate from one of these schools is bound to get an US visa either to study or work in the US. Most of the technical and software sector workers of Indian origin in the US would have been from many of these schools of excellence.

I tried to feign ignorance. So I said,’ What is the problem in getting into colleges? There are many now-a-days. And I need to see  what the child wants to do in life. Why thrust my opinion on him?’, I asked, for sure knowing that he would explode in explanation.

As expected he exploded.

‘Saar, have you acquired huge wealth ? Have you brought large swathes of land in Bangalore and Chennai that you can sell them to get into a college? How do you encourage your child to become a comic artist ?’. He couldn’t believe what he had heard.

He was mentioning the practice of the NRIs ( Indians that are not resident in India ) who buy land in the metro cities of India in the hope that once they decide to retire, they could sell land holdings to earn a post retirement livelihood. But he mentioned this in the context of planning a career for my kid.

‘Ram, I am not rich. But I don’t think I need to force any career option on the child. Let him choose his path. Any way, it is too early even to discuss about this with him’, I said.

‘So, Saar, please don’t allow him to choose such ridiculous jobs as being a comic artist. Make him an engineer and send him to the US. That is where we, tambrahms need to be in’, he pontificated.

That is the other problem with the tambrahms. If you are not in America, you are neither a Tam nor a Brahm – that is what they think. Therefore even during the first birth day of the child, tambrahm parents start dreaming about an American livelihood and IIT education for the child. Not knowing any of these, the child would be fast asleep in his bassinet.

I continued my talk with Ram. ‘So don’t you like R.K.Laxman’s cartoons ? Have you not enjoyed Madhan’s cartoons in Ananda Vikatan? Are they not brahmins ?’ I thought I had conquered Ram.

‘Saar, Laxman and Madhan are good, no doubt. They are brahmins, no doubt. But Ananda Vikatan and Times of India don’t have job reservation. That is why they got a job there. Suppose the Tamil Nadu government calls for a cartoonists’ position, do you think Madhan and Laxman would have got the job ?’

I had no answer.

But I continued in a different direction.

( to be continued )

IMG_0028.JPG

Why R.K.Laxman can't get a govt job ?

‘What is Bharat going to do?’, Ram asked anxiously.

‘He wants to become a comic artist’, I said. ‘What ! Comics ? Why not an engineer?’, he exploded in surprise.

Bharat chipped in, ‘Because I want to write comics. If you want to become engineer, you become one’, he said and jumped off to play with his Lego pieces.

‘Oh no, you need to guide your child,Saar’, said Ram,’he wants to write comics ! How will he earn?’, he asked anxiously.

That is the basic problem. The instinct to safeguard livelihood so that once can eat one’s meal without having to starve. That is the primordial fear in any Tambrahm’s psyche. Tambrahm is an acronym for brahmins who are from the southern state of Tamil Nadu in India. The fear of survival, the fear as to from where the next meal would come, has been deeply entrenched in their psyche that this class of people have perfected the art of fearing livelihood.

And that makes them perfectly selfish. Let me continue with the conversation.

‘What is the problem in earning ?’, I asked as if not knowing what he meant.

‘What Saar, you don’t know the issues that we have to face in getting good colleges?’, he said. By ‘good colleges’ he meant good engineering schools run by the Government of India. These schools are rated high in the world and a graduate from one of these schools is bound to get an US visa either to study or work in the US. Most of the technical and software sector workers of Indian origin in the US would have been from many of these schools of excellence.

I tried to feign ignorance. So I said,’ What is the problem in getting into colleges? There are many now-a-days. And I need to see  what the child wants to do in life. Why thrust my opinion on him?’, I asked, for sure knowing that he would explode in explanation.

As expected he exploded.

‘Saar, have you acquired huge wealth ? Have you brought large swathes of land in Bangalore and Chennai that you can sell them to get into a college? How do you encourage your child to become a comic artist ?’. He couldn’t believe what he had heard.

He was mentioning the practice of the NRIs ( Indians that are not resident in India ) who buy land in the metro cities of India in the hope that once they decide to retire, they could sell land holdings to earn a post retirement livelihood. But he mentioned this in the context of planning a career for my kid.

‘Ram, I am not rich. But I don’t think I need to force any career option on the child. Let him choose his path. Any way, it is too early even to discuss about this with him’, I said.

‘So, Saar, please don’t allow him to choose such ridiculous jobs as being a comic artist. Make him an engineer and send him to the US. That is where we, tambrahms need to be in’, he pontificated.

That is the other problem with the tambrahms. If you are not in America, you are neither a Tam nor a Brahm – that is what they think. Therefore even during the first birth day of the child, tambrahm parents start dreaming about an American livelihood and IIT education for the child. Not knowing any of these, the child would be fast asleep in his bassinet.

I continued my talk with Ram. ‘So don’t you like R.K.Laxman’s cartoons ? Have you not enjoyed Madhan’s cartoons in Ananda Vikatan? Are they not brahmins ?’ I thought I had conquered Ram.

‘Saar, Laxman and Madhan are good, no doubt. They are brahmins, no doubt. But Ananda Vikatan and Times of India don’t have job reservation. That is why they got a job there. Suppose the Tamil Nadu government calls for a cartoonists’ position, do you think Madhan and Laxman would have got the job ?’

I had no answer.

But I continued in a different direction.

( to be continued )

IMG_0028.JPG

%d bloggers like this: